ART&SHARE

Laatst vertelde ik al dat het zo druk had met het opstarten van een eigen bedrijfje. Dit doe ik samen met drie klasgenoten en samen vormen wij het team van ART&SHARE.

ART&SHARE staat voor betaalbare, toegankelijke kunst en wilt de kunststudent en opkomend kunstenaar helpen door zijn of haar kunst verkoop te stellen. De opleiding Leisure Management die ik/wij volg(en) is gevestigd in de Willem de Kooning Academie dus je zal begrijpen dat wij dagelijks met kunst in aanraking komen, ook al is onze opleiding niet direct op kunst gericht. Ik heb zelf een jaartje kunstacademie gedaan en daar merkte ik hoeveel werk je moet produceren en, als gevolg daarvan, hoeveel werk er overblijft. Dit is op zo ongeveer iedere kunstopleiding zo en ik vind het zo zonde! Ons bedrijfje doet hier wat mee :)

Radiostilte

Niet helemaal wat ik bedoelde met ‘rustmomentje’ hoor, kan ik je verzekeren.

Ondanks dat ik er in mijn hoofd wel nog veel mee bezig ben, komt er nog niet zoveel van de uitvoering van dit kleine blogje. Dit heeft een hele simpele smoes, namelijk: ik heb het druk. En die drukte wordt voornamelijk door één ding veroorzaakt.

Vanuit een project op school ben ik namelijk, samen met drie klasgenoten, begonnen met het opzetten van een eigen onderneming. Het is echt ontzettend leuk en super leerzaam om te doen, maar het vreet natuurlijk ook een hoop tijd. Dat vind ik overigens meestal ook niet zo erg hoor, maar ik vind het dan wel jammer dat er daarom weinig van mijn eigen blogje komt.

Daar had ik even geen vrede meer mee, dus heb ik lekker een avond voor mezelf en de blog ingepland. Ik ga wat blogjes typen (uiteraard vertel ik meer over mijn nieuwe trots, ons studenten bedrijfje) en neem de layout onder handen, want die kan gewoon écht écht écht niet meer, haha. What was I thinking.

Mijn fotoproject zet ik ook maar even officieel ‘on hold‘, helaas komt het daar gewoon even niet van. Ik heb wel plannen om het in een andere vorm te gieten, dus daar verschijnt vanzelf weer wat over online.

Dus. Hoi, wereld, ik leef en ik wil nog steeds een blog hebben. Je bent nog niet van me af.

 

Rustmomentje

Ik zit hier aan de Waterweg. Het is een dinsdag. De zon schijnt en de lucht is blauw. Ook in mijn hoofd schijnt de zon. Laatst scheen de zon buiten ook, maar had ik het pas halverwege de dag pas door.

In de tijd dat ik hier zit zijn er zes mensen voorbij gekomen. Eerst een lange tijd niet, daarna ineens vier mensen achter elkaar. Ik luister naar de golfslagen van het water op de rotsen, veroorzaakt door een schip die twee minuten geleden langsvoer.

Nu is het weer kalm. Naast het water hoor ik ook voetstappen van voorbijgangers, piepende eendjes, een krakende fiets, de zachte, diepe ruis van schepen in de verte. Af en toe een vliegtuig, rijdende auto’s in de verte. Mijn eigen hand die over het papier heen beweegt terwijl ik dit schrijf.

Project 365 – week 1, januari

De eerste post van project 365! In dit fotoproject maak ik elke dag van het jaar een foto. Elke week verzamel ik de foto’s in één blogpost en houd ik mijn voortgang bij.

Waarom ben ik eraan begonnen en hoe is de eerste week bevallen?

Deze post gaat eigenlijk helemaal nergens over

Ik ben vandaag totáál niet vooruit te branden. Gewoon, niet. Vandaag is zo’n dag waarop ik me raar voel en ik alleen maar nutteloze dingen doe – want in schooldingen heb ik geen zin en andere leuke, nuttige dingen doen mag niet want ik moet aan school. Lekker apathisch.

Mijn goede 365 foto’s-voornemen is ook een beetje in de soep gelopen. Na een dag of 5 begon school weer en had ik het plotseling zo druk (in mijn hoofd) dat ik niet eens meer ruimte had om na te denken over foto’s. Ik vind het echter nog steeds echt heel erg leuk, dus ik moet nog even kijken hoe ik dat ga aanpakken. Ik wil er niet mee stoppen namelijk.

New Year’s Resolutions

Dit jaar heb ik besloten om eens een keertje aan ‘goede voornemens’ te doen. Het zijn dingen waar ik al een poosje, sommige een hele poos, mee in mijn hoofd rondloop. Maar weet je wat het is? Op die manier blijft het ook in mijn hoofd en gebeurt er niks. En het zijn van die dingen die ik stom vind om aan mensen (familie of vrienden) te vertellen, omdat ik bang ben dat ik er stom uitzie als ik het uiteindelijk niet doe of als ik er een failboat in blijk te zijn. Terwijl, als ik een keer uitspreek wat er in mijn hoofd ronddwaalt, dan maak ik het wat concreter voor mezelf. Dus nu is mijn blogje een manier om iets uit te spreken. Het nieuwe jaar is voor mij een perfecte nieuwe kans om uit te voeren wat ik eigenlijk toch al wil doen. Nu noem ik ze dan gewoon goede voornemens.

Eerste analoge foto’s

Tenminste — soort van. Mijn écht eerste rolletje is in de post kwijtgeraakt, heel dramatisch allemaal. Een mooi, duur, zwart-wit rolletje. I was gutted.

Maar! Na de moed een paar maanden te hebben opgegeven, heb ik de poging opnieuw gewaagd. Ik heb twee rolletjes volgeschoten; de eerste vol met random foto’s in huis (bedoeld als ‘test’-rolletje, ook al ging het ‘test’-gedeelte zijn doel een beetje voorbij en heb ik daarna blindelings gewoon nog een rolletje volgeschoten, maakt niet uit. Op het tweede rolletje staan net iets boeiendere foto’s, met daadwerkelijke momenten.

Hoe dan ook, lekker boeiend allemaal, bij deze de eerste foto’s. Ze zijn gewoon ingescand met een simpel scannertje, dus sorry voor de irritante witte puntjes en streepjes in de foto’s. Laten we maar gewoon zeggen dat het iets toevoegt aan het oldskool gevoel, oké?

Zelfportret

Voor het keuzevak ‘instructie fotografie’ dat ik onlangs heb gevolgd, heb ik een serie zelfportretten moeten maken.

Ik was super geïnspireerd; ik kwam mooie foto’s tegen van Elizabeth Gadd en met die inspiratie ben ik aan de slag gegaan. Die combinatie van een (zelf)portret en een landschap vind ik ontzettend mooi. Daarom heb ik iets dergelijks zelf geprobeerd.

De eerste foto is mijn favoriet en, wat mij betreft, het beste portret van mezelf.

Altijd op zoek

Ik ben altijd op zoek naar inspiratie – en vandaag heb ik inspiratie gevonden.
Soms heb ik van die dagen, waarin ik er wat extra naar op zoek ben. Niet altijd bewust. Vandaag was het ook niet bewust. Ik moest gewoon even alleen zijn, zoals ik dat wel eens vaker heb. Even rust.

Ik geniet er dan extra van als ik mooi dingen tegenkom. Een contrast tussen chaotische drukte en schoonheid.